Vandaag gehoord: Echte liefde gedijt het beste in een LAT-relatie.
Ik heb dat jarenlang ook gedacht. Je houdt zelf je ruimte, je blijft ‘scherp’ naar elkaar, je zet je beste zelf in op het moment dat je elkaar weer ontmoet en kliko’s, afwas, slingerende sokken hou je buiten de relatie. Heerlijk! Maar is het echte liefde?
Ja, je bereikt eerder de extase, het gevoel van eenworden, diepe verbinding, magie. Je kiest ervoor bij elkaar te zijn, en dus is zin, bereidheid, passie eerder aanwezig. Daar doe je je best voor, daar bereid je je op voor tijdens het reizen naar de ander, je kleedt je mooi aan voor die ander. En voordat je uit de illusie kunt donderen is het weer tijd om afscheid te nemen, dus kun je je heerlijk blijven koesteren in een gelukzalige liefde. Maar is het echte liefde?
Liefde met een grote L? Waarheid? Echtheid? Eenheid? Als Liefde en Eenheid hetzelfde zijn, hoe kan dat dan? Valt een kliko buiten zetten net even buiten de definitie van Eenheid?
Tja….zeker waar in mijn eigen ervaring is dat magie, extase, en het VOELEN van Liefde met een grote L stukken moeilijker wordt in de aardse dagelijksheid. En de makkelijkste manier om daarmee om te gaan is te gaan latten, en die dagelijksheid daarmee te omzeilen. Probleem opgelost. Wij hebben echte Liefde, gelukkig zijn wij anders dan die stellen in sleur aan een restauranttafeltje. Hm. Was Liefde ook niet gelijk aan oordeelloosheid? Misschien valt er nog wat te ontdekken?
Ik merk steeds meer, tot mijn frustratie, ergernis, teleurstelling en boosheid, dat er echt, echt echt maar één weg is, en dat is de weg erdoorheen. The only way is through. Ik wil het nog steeds niet van harte accepteren, maar het universum heeft mij de man gestuurd die mijn andere helft is, dus er is geen ontkomen meer aan. Ik WEET dat ik hem zielsdiep liefheb, maar dat ook VOELEN en laten stromen in het dagelijkse, dat is liefhebben voor gevorderden. Dat is liefhebben tot alle illusies stukgeslagen zijn. Dat is liefhebben, wat tevoorschijn komt nadat alle zelfhaat en oordelen die ik in de 24/7 spiegel die mijn geliefde is heb gezien, erkend en opgelost. In mijzelf. En hij kan eigenlijk niet anders dan erbij staan en ernaar kijken. En zijn eigen ‘rommel’ die het stromen van de Liefde in de weg staat oplossen.
En is dat dan echte liefde? Tja….ik heb geen vluchtwegen meer over, en dus is dit de enige optie. En ik word er blij van. Niet de blije blijheid van verliefdheid, extase of die gekoppeld is aan iets in de buitenwereld. De blijheid van Echtheid. En was dat ook niet een synoniem van Liefde?
Ik wens je veel wijsheid, extase, teleurstelling en echtheid toe op jouw reis!
In Liefde,
Hilde
